- توضیحات
-
دسته: ويژهنامه پنجمين سالگرد ارتحال
-
تاریخ ایجاد در چهارشنبه, 17 ارديبهشت 1393 18:11
-
منتشر شده در پنج شنبه, 18 ارديبهشت 1393 18:26
-
نوشته شده توسط مديريت سايت
-
بازدید: 3449

ای از بهشت جزئی و از رحمت آیتی
«حق» را به روزگار تو با ما عنایتی
عبد حق بودن و در عبودیت ماندن... همان غایت خلقت است و لازمه خلیفةالله شدن... و «انا یا الهی عبدک» کلام معصوم[1] و فخر اوست... .
و جرعهای شیرینتر از عبودیت، چه کسی یافته است که بر کام تشنه سالکان حقپرستی چون او بچشاند؟
سلام بر او... روزی که متولد شد... و روزی که پرکشید.
***
اینک چند نفسی را با او گام میزنیم، در پاسداشت عبودیتی که به آن رسید و در آن ماندگار شد... تا دریچهای شود بر این فصل غربت؛ به نیت قربت. السلام علیک یا بهجة الحجة.
از او میگوییم تا آفتابی بتابد بر این زمستان فراق... و جوانهای بزند بر شاخههای خشک سلوکمان.
پنج سال پیش بود که آسمان آغوش گشود و به بهجت رسید، بعد از آن ما ماندیم در حضیض خاک، تنها و منتظر... تا کی شود که بهجتی یابیم و همسایه آسمان شویم...
«ما را دلی ست کز تو بریدن نمیتوان»
این سالها را نگذراندیم؛ گذشت... و چه سخت.
اینک... دوباره به نقطهای از لحظههای بیقراریمان رسیدهایم... بهار بیبهجت. اردیبهشت را آذرگونه تجربه میکنیم و در سوزش این فراق، باز از او میگوییم؛ تا شاید به وصلی برسیم در حوالی فاطمیه…[2]
از او میگوییم که صاحب فضل بود و در اوج عزت، متواضع و فروتن.
از او میگوییم که به هیچ کرامتی از خود اعتراف نکرد و در تمام عمر آن را پوشاند، و هرگز کسی را به خود نخواند.
خاطرش را زنده نگه میداریم که همه بود، اما خود را هیچ میدانست. میگفت: «ایکاش «لیس» بودن و «هیچ» بودن عالم امکان را درک میکردیم و برای هیچ، این همه با هم نزاع نمیکردیم».
او رسید به آنچه باید و حالا ما که... هیچ....
اما... آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند، «حتما» شود که گوشه چشمی به ما کنند.
آقا!
دعایمان کن که در میانه این همه نزاع پوچ، به آرامش بندگی برسیم و «هست» شویم...
دعایمان کن که بهجت و عبودیت را بشناسیم و اگر پایمان بر زمین است، دستی بر آسمان داشته باشیم.
آقا! مدتهاست در آرزوی یک جرعه ملکوت اشک میریزیم و به کویر دلمان وعده میدهیم، دعایمان کن که بالوپری بیابیم و اوجی بگیریم، از میان این همه گلولای نفس و هوس.
گفتی: «روح انسان هرچند لباس گِلی به تن دارد، اما بسیار میتواند اوج بگیرد و بالاتر برود».
آقا! در خاک، اوج را تجربه کردی و اینک بالاتر از اوج، ما را میشنوی...
پس التماس دعا.
1. سخن امام سجاد علیهالسلام در صحیفه سجادیه.
[2]. مسجدی که دروس و نماز جماعت آیتالله بهجت قدسسره در قم در آن برپا میشد، به مسجد «فاطمیه» معروف است.