- توضیحات
-
زیر مجموعه: فرمایشات آیتالله بهجت قدسسره
-
دسته: علما و بزرگان
-
بازدید: 4557
به معلومات و واضحات خود، عمل نمىكنيم، مَعَ ذلك مقامات و علميات و معارف بالاتر را طالبيم.
به ياد دارم در كربلا آقا شيخ نابينايى در بالا سر سيّدالشهدا ـ عليهالسّلام ـ و در حالى كه مرا نمىديد، به پسرش كه كوچك بود و هنوز بالغ نشده بود، مىگفت:
پسرم! نماز بخوان.
وقتى پسر به نماز ايستاد، در وقت نيّت، وقتى كه مىخواست به او ياد دهد كه چگونه نيّت كند، مىگفت: پسرم! در نماز دلت را به خدا ببند!
يك كلمه است، گوش كردن و نكردن، گفتن و نگفتن ولى فرقش از زمين تا آسمان است.
اگر ميل دارى به جايى برسى كه سيّد رضى، سيّد مرتضى، و شيخ مفيد ـ رحمهم اللّه ـ رسيدند، كارى بكن كه آنها مىكردند، تا به مقامات آنها برسى. آرى، با حرف تنها نمىتوان به جايى كه آنها رسيده اند، رسيد.
علميات آنان شرق و غرب را فرا گرفته، و عمليات آنها هم قابل انكار نيست، و كرامات عجيب و غريب هم از آنها نقل شده كه قابل انكار نيست.
بنابراين، فرق ما و آنها اين است كه آنها اهل علم و عمل و صاحب مقامات و كرامات بوده اند و ما نيستيم.
به نظر بنده تفاوت ميان ما و آنها فقط در اين است كه آنها به آن چه مىدانستند، عمل مىكردند؛ ولى ما حتّى آن چه را كه مىبينيم، عمل نمىكنيم! و حتى أَلاْءَهَمّ فَالاْءَهَمَّ و أَلاْءَوْجَب فَالاْءَوْجَب را رعايت نمىكنيم! آنها در مقام عمل حتى در عمل به مستحبّات، منتظر حالى بودند كه آن را خوب انجام دهند! تنها مشابهت ما با آنها اين است كه آنها در ايمان و يقين قوى بودند و صلابت داشتند، و ايمان و يقين ما ضعيف است!